Biografie der leden

Over het illustere kwartet "Lords Of Lager" is helaas weinig bekend. De persoonlijke duitse namen die gebruikt worden zijn niet hun echte namen maar een verwijzing naar hun Duitse Roots, want, zoals de band zelf aangeeft, "die Duitsers kunnen tenminste echt zuipen man!".
Samengesteld uit verschillende uiteenvallende bands zijn de vier mannen duidelijk nog steeds geinspireerde muzikanten die kampen met de vier grootste verslavingen, of zoals Matthias het omschreef: beroepsdeformaties, die voor muzikanten gelden; alcohol, nicotine, sex en drugs-verslaving.
Alleen drinken is geen enkel probleem, maar "gezamelijk drinken en dan nog een beetje muziek maken is natuurlijk gewoon leuker", verzekerde Rudi.
Rond de dertig begint de tol van de alcoholverslaving het zwaarst te worden, maar Günther is resoluut:"nu is het een kwestie van doorpakken. Je niet op de kop laten zitten.", de rest van de band knikt instemmend.
Twee van de vier bandleden roken als ketters, Helmut is, zoals hij zelf aangeeft een meerook-roker. "Tweede hands rook is zo veel beter van kwaliteit. Gefilterd als het ware". Rudi vind roken gewoon zooooo 2012.

Dromen heeft de band nog genoeg; van een bubbelbad gevuld met bier, accijnsverlaging op rookwaar en elke avond de 'mainevent' zijn op OktoberFest. "Ja, laten we wel wezen. Beer en Clevage, wat wil je nog meer?".

Rudi heeft intussen zijn gitaar aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen, maar blijft nog steeds komen om ons bier op te zuipen - is ook z'n goed recht. We hebben in Manfred een goede mede-alcoholist gevonden en we gaan ongelimiteerd door met herrie maken op de vertrouwde wijze! Lees ook : Lords of Lager zonder Rudi (met met Manfred)

De Lords Of Lager zelf (bandleden)

De Lords in alfabetische volgorde...

	"Günther" (aka Erik)
	Rol: Drums Leeftijd: Voelt als 100 Gear: Tama drumkit, Sabian cymbals Toen Günther in zijn ouderlijk huis, we spreken hier eind jaren '90, begon met drummen was er geen ritme in te ontdekken en geen touw aan vast te knopen. Het ritme is gevonden, het touw nog steeds spoorloos.
	"Helmut" (aka Richard)
	Rol: Bas Kleur ogen: rood Gear: Fender Precision, Markbass and Ashdown Wanneer Helmut is begonnen met spelen is onduidelijk. Wanneer hij stopt is eveneens in nevelen gehuld.
	"Matthias" (aka Leon)
	Rol: Zang, gitaar Kleur haar: grijs Gear: Gretsch & Ibanez guitars, Fender Amps Toen Matthias, midden jaren 90, begon met spelen was "Nothing Else Matters" al een uitdaging; in de jaren daarna is hij geschoold, hergeschoold en her-hergeschoold en, zoals hij zelf aangeeft: "Eigenlijk kan ik nu nog niets, maar ik weet het goed te faken.. Dat geldt trouwens ook voor de zang"
	"Manfred" / Mannie (aka Bart)
	Rol: Gitaar, zang We weten eerlijk gezegd nog niet zo veel van Mannie behalve dat'ie wel bier lust.

Guests of Honor

in willekeurige volgorde

	"Rudi" (aka Tom)
	Rol: founding member ex-lid, backup-gitarist, zang Rudi heeft als founding member aan de basis van Lords of Lager gestaan - in de krochten meegezwoegd als het ware - om de band te krijgen waar ze nu is, maar na maar dan 5 jaar is het genoeg. "Flikker maar op met dat oefenen, dat gaat ten koste van zuivere zuiptijd", maar Rudi is dan misschien uit het oog, hij is zeker niet uit het hart. Mochten we in de toekomst voor optredens tussendoor nog een backupgitarist nodig hebben dan haalt hij zijn neus daar niet voor op - ook heeft hij beloofd ons af en toe mee te helpen het bier op te maken bij oefensessies en optredens, dus we gaan Rudi nog wel zien.
	"Horst T." (aka Arjan)
	Rol: Semi-manager Als Horst niet bezig was om Facebook door te spitten, dan hielp Horst af en toe mee een liedje van tekst te voorzien. Momenteel probeert hij (op geheel eigen wijze) onze semi-meneger uit te hangen (-dat 'semi' komt te vervallen als Horst ons tijdens het optreden gaat voorzien van drank of een daadwerkelijk optreden weet te regelen).
	"Nina" (aka Rachel)
	Rol: Fotonemert en unieke invalbassist Nina spendeert de avonden dat wij optreden meestal met een camera in haar hand. Kiekjes nemen noemen wij dat. Dat die kiekjes meestal best wel ok zijn, dat zeggen we er meestal maar niet bij. Nina is ook onze unieke-twice-in-a-lifetime-inval bassiste toen unser Helmut naar de afkickkliniek moest.